Ale wiało dzisiaj. Na szczęście poza wiatrem pogoda raczej spoko. Wybraliśmy się w trójkę. Niestety schwepes coś dzisiaj miał kiepski dzień. Już pierwsze górki mocno go przytrzymały i w Dobczycach wszelki słuch o nim zaginął chociaż czekaliśmy chwilę. Zostało nas dwóch ale nie zapowiadało się, że obaj dojedziemy do końca. Szbiker jechał góralem na klockowatych oponach i jadąc za nim chwilę widziałem wyraźnie jak się męczy. Pomiędzy Dobczycami i Wiśniową musieliśmy stawić czoło mocnym podmuchom wiatru. O ile ja na kolarce jechałem jako tako to Szbiker męczył się coraz bardziej. W końcu gdy dolecieliśmy do Wiśniowej zdecydowaliśmy się rozdzielić. Szbiker pojechał na Myślenice, a ja odpaliłem turbo :) i zacząłem wspinaczkę na przełęcz.

Fajnie się rozgrzałem i zaczęło się w końcu fajnie jechać. Na górze wieje okropnie. Zjazd kiepski bo strach się rozpędzać, kilka razy rzuciło mną konkretnie. W Kasinie zrobiło się zimno. Przewiało mnie na zjeździe i teraz nie było przyjemnie. No ale szybko miałem okazję się rozgrzać bo znów podjazd i to frontem do wiatru. Jeju jak ciężko było, masakra, musiałem miejscami wstawać z siodełka bo bym się chyba zatrzymał.

Dopiero w Mszanie zrobiło się przyjemniej. Szybko przeleciałem przez miasteczko, potem Kasina i Lubień. Stąd do Myślenic chyba najprzyjemniejszy odcinek jazdy. Droga dobra, płasko, wiatr o dziwo nie przeszkadza i można pocinać ile wlezie.

Z Myślenic już klasycznie przez Polankę i Krzyszkowice. No i domek. Nie było tak źle. Oby pogoda dalej się trzymała bo polubiłem swojego Skocika. Zasuwa się po górach aż miło.

Znów pobudka rano i pierwsze kroki od razu do okna. Niewesoło, bieluteńko, pochmurnie i jakoś nieciekawie. No cóż - szybka decyzja i wskakuję na trenażer. Gdy kończyłem wyszło słońce, śnieg stopniał i zrobiło się ciałkiem przyjemnie. Kurna - gdyby tak człowiek wiedział to można by jednak na polsku śmignąć. No ale tera to już dusza. Oby na weekend jako tako było bo mam parcie na jakieś pagórki.

Trochę cieplej dzisiaj więc udało się zrobić trening z samego rana. Cieplej nie znaczy, że całkiem ciepło. W każdym razie podmarzłem trochę. No ale trening się udał. Spokojna jazda, bez szarpania, jedna górka tylko, reszta raczej płasko.
No i w sumie fajnie się dawało.

Pogoda piękna ale czasu brakuje. Szybki trening w domu. Jutro plaża.

No to by było na tyle w styczniu. Wbrew obawom całkiem fajnie wyszedł ten zimowy miesiąc. Było sporo trenażera, ale było równie sporo jazdy na świeżym powietrzu.
Staram się solidnie trenować chociaż nie nastawiam się na jakieś wielkie ściganie w tym sezonie. No ale robić coś trzeba, a i jak forma jest to rower sprawia więcej przyjemności. Przyjdzie wiosna i lato to człowiek będzie miał frajdę w górach, a nie zdychał na byle podjeździe.

Teraz zaczynają się moim zdaniem kluczowe miesiące w treningu kolarskim. Solidnie przepracowane luty oraz marzec pozwalają dojechać z dobrą formą aż do wakacji. W lutym planuje co najmniej 60 godzin treningu, w marcu chciał bym dojechać do 70 godzin. Już najwyższa pora na wprowadzanie elementów siłowych więc mam zamiar coraz częściej w góry uderzać.

No ale plany planami, zobaczymy co przyniesie życie :)

Dałem se bobu dzisiaj. Wprawdzie płaska trasa i do 60 km jechało się super. Niby mróz ale słoneczko operowało mocno od samego rano co sprawiało, że było przyjemnie i mróz nie był tak dotkliwy. Dzisiaj postanowiłem jechać na "Skociku" Wprawdzie to jeden z najtańszych modeli jednak w porównaniu z moim starym kląkiem to niebo i ziemia. To był drugi wyjazd na tym rowerze ale pierwszy kiedy mogłem tak naprawdę skorzystać z jego możliwości. Tak więc leciało się extra do 60 km. Minąłem Kłaj i Proszówki mając średnią 32 w co trudno było mi uwierzyć. Za Proszówkami zaczęło się trochę chrzanić. Najpierw kiepska droga i boczny wiatr. W Mikluszowicach zawsze odbijam do puszczy lecz tym razem nie było takiej możliwości gdyż droga bieluteńka i skrząca się lodem. Tak po prawdzie brałem pod uwagę taką okoliczność ale nie przygotowałem się na nią.

Musiałem lecieć dalej co wydłużyło trasę o jakieś 12 km. Minąłem Zieloną i wyleciałem na drogą ze Szczurowej do Niepołomic. I właśnie tutaj zaczęły się schody. Odkryta przestrzeń i wiatr w twarz. Niby nie taki mocny ale dla kolarza straszne utrudnienie. Kurna to już góry są lepsze, człowiek depnie mocniej i jedzie, a tutaj im szybciej tym gorzej. Tutaj miałem kryzys gdyż zacząłem odczuwać brak sił. Nie wziąłem jedzenia, nie miałem też kasy żeby coś kupić. Wyjeżdżając z domu planowałem swoją stałą traskę, która zajmuje mi niecałe 3 godzinki i teraz gdy trzeba było improwizować zrobiło się ciężko. Naprawdę trudno się jechało gdyż oprócz wiatru zmagałem się z kiepską drogą. Łaty na asfalcie wybijały z rytmu, a do tego mam wrażenie, że droga prowadzi delikatnie do góry.

Dopiero w Zabierzowie Bocheńskim droga się poprawiła i opuściłem odkrytą przestrzeń. Zatrzymałem się chwilę aby odpocząć, dobrze, że tym razem bidon nie zamarzł i mogłem chociaż płyny uzupełnić. Tak turlikając się na oparach dotarłem do domu kompletnie ujechany.

Myślałem o górach dzisiaj ale wycykałem się mrozu. Rano cały świat zamarznięty, odczekałem do 10 i pomału zacząłem się oporządzać. Góry jednak odpuściłem i poleciałem na Proszowice. Początek nie był ciekawy, strasznie zimno w twarz. Potem zacząłem czuć zimno w stopy ale dało się przeżyć. W Proszowicach chwilę się zastanawiałem co robić. Miałem ochotę polecieć na Miechów ale nie byłem do końca przekonany bo jednak ciepło nie było. Picie w bidonie zaczęło mi zamarzać i ogólnie nie było przyjemnie. No i jazda na Miechów oznaczał już solidne oddalenie się od domu. No ale pomyślałem chwilę i poleciałem dalej. Za Proszowicami kilka całkiem solidnych podjazdów. Im bliżej Miechowa teren robi się coraz trudniejszy. Znów długi podjazd i czuć już wyraźnie, że nabieram wysokości. Więcej śniegu, lód na drodze, prawdziwa zima. Cały czas aż do Miechowa interwałowy teren i generalnie nie tak łatwo.

Zaczynało robić się już późno i z Miechowa poleciałem do domu już główną drogą. Ruch nawet nie taki straszny. Jeszcze tylko wizyta w sklepie na picie i szybko zasuwam do domku. W sumie pomimo mrozu dało się przeżyć, ale nie będę kłamał, że taka jazda to przyjemność. Jednak te kilka stopni powyżej zera i już inaczej się jeździ.

Bez komentarza.

Dzisiaj kilka razy przedmuchałem dysze. Pierwszy raz jest najcięższy ale kolejne już poszły. No i poczułem ten trening...a chyba o to chodzi.

Bez komentarza.