Tak nie za bardzo wiedziałem co robić dzisiaj. Na ostry trening raczej za późno już jest, znów na rege będzie czas jutro. Jak by nie patrzeć w sobotę jadę maraton w Przemyślu i chociaż nie zapowiada się jakoś specjalnie ciężko to jednak będzie to około 3 godzin jazdy w pagórkowatym terenie. Wypadało by wystartowć odpowiednio wypoczętym i zregenerowanym. Tak więc pojechałem dzisiaj w dolnych granicach strefy tlenowej. Jutro może z godzinka luźnej jazdy i zobaczymy....

Zamykam tym treningiem kwiecień. Już pisałem, że nie jestem zadowolony ale nie jest też źle. Wypadło mi kilka dni z treningu i chociaż plan nie został wykonany to zaczynam odczuwać efekty solidnie przepracowanej zimy. Kto mnie nie zna niech nie myśli, że jakiś rzeźnik ze mnie :)
Po prostu jestem w stanie sprawnie i szybko poruszać się na rowerze w każdym terenie. O to mi przecież chodzi.
W kwietniu miałem okazję zrobić pierwsze starty i tam również czułem, że jest fajnie. Czwarte miejsce w Pucharze Tarnowa i wygrana na Pucharze Smoka dały mi sporo satysfakcji. Lecz czekam na pierwszy maraton, który zweryfikuje moje możliwości. Już po Przemyślu będzie można coś powiedzieć.

Postanowiłem trochę tłuszczyku spalić i poleciałem sobie w tleniku do Ojcowa. Raczej taka wycieczka z tego wyszła. Bardzo ładna wiosna w Ojcowie, do Krakowa mykłem przez Prądnik Korzkiewski. Przyjemnie było.

Drugi raz w tym roku bez pompki wyjechałem i oczywiście kapeć. Robiłem sobie swoją traskę tlenową do Proszówek i w Staniątkach czuję, że coś mie tak jest z rowerem. Patrzę - flak. Już to mnie trochę zdrzaźniło bo przyjemne to nie jest. Okazało się, że było jeszcze gorzej bo wcześniej coś grzebałem przy rowerze i pompka została w piwnicy. Nie pozostało nic innego jak powrót do domu. Dobrze, że w kolarce opony wąskie i sztywne to pomału dało się wrócić te 15 km.

Coś mi ten Kwiecień nie trybi - kilka dni wypadło z treningu, teraz ta przygoda. Kilometrów mało, godzin treningowych też niespecjalnie dużo. Niech już się skończy i oby w Maju było lepiej.

Kilometrów mało wyszło dzisiaj ale to trochę mylące bo ten trening to naprawdę ciężka harówa była. Poszedłem za ciosem i po wczorajszym XC również dzisiaj dałem mocno po garach. Może nie tak ostro jak wczoraj ale poczułem w nogach Lasek Wolski.

Kolejne zawody już za mną. UDAŁO SIĘ WYGRAĆ - chociaż nie byłem faworytem oraz nie liczyłem na to za bardzo. Ok. - przyznam się, chciałem i miałem zamiar walczyć o miejsce w pierwszej trójce ale jedyne co mogłem sobie obiecać przed startem to tylko to, że tanio skóry nie sprzedam. Rywale, z którym przyszło mi walczyć to znajomi bikerze i każdy z nich mógł ze mną wygrać.

Wystartowałem spokojnie i bez szarpania jechałem za Krzyśkiem Gierczakiem. Udało się pokonać dosyć ciężki podjazd i na płaskim fragmencie mogłem złapać oddech cały czas mając przed sobą rywala. Na kamienistym zjeździe z obawy przed flakiem trochę zwolniłem. W pamięci cały czas tkwi ubiegłoroczny wyścig gdzie złapałem kapcia jadąc na świetnym, drugim miejscu.

Gierczak odskakuje na kilka metrów lecz gdy kończy się zjazd zatrzymuje się i grzebie coś przy łańcuchu. Widzę w tym swoją szansę i na sztywno atakuję krótki podjazd. Pierwsze kółko kończę na prowadzeniu i drugie idę w trupa. Zimowe treningi chyba jednak dają efekt gdyż podjazdy pokonuję dosyć sprawwnie bez zrzucania na jakieś młonkowate biegi. Wiem, że mam sporą przewagę i staram się nie szarżować na zjazdach. Na trzecie kółko wjeżdżam nadal na prowadzeniu i widzę, że moja przewaga delikatnie wzrasta. Pomimo to staram się utrzymać dobre tempo, tym bardziej, że nogi nawet podają.

Wyprzedzam kilka osób z innych kategorii i wjeżdżam na ostatnie czyli czwarte okrążenie. Nie ma zmiłuj - atakuję podjazd i zagryzając zęby mozolnie wspinam się do góry. W gardle czuję już pieczenie od przyspieszonego oddechu ale nic to i gdy tylko mogę staram się nabrać trochę szybkości. Nagle za sobą dostrzegam jakiegoś zawodnika w stroju Jasielskiego Stow. Cyklistów i trochę wpadam w panikę. Ryzykownie pokonuję zjazd i dopiero po chwili dociera do mnie, że to niemożliwe aby mnie ktoś doszedł. Tak chyba było gdyż jak szybko się pojawił tak szybko zniknął i tym samym już spokojnie dojeżdżam na metę.

Nie ma się co oszukiwać - wygrałem tylko dlatego, że Krzysiek Gierczak (przyjechał na 3 miejscu) miał awarię. Jednak cieszy fakt, że byłem w stanie utrzymać się za nim przez długi czas oraz to, że noga podaje. Bo dobrze się dzisiaj czułem, nie miałem zgonu, cisnąłem do końca, podjazdy pokonywałem na twardych biegach z niezłą kadencją. Wygrałem z rywalami, którzy systematycznie pokonywali mnie w ubiegłym roku ( Robert Albrycht) oraz takimi, którzym udawało sie to rzadziej (Mariusz Nowak) - ale robili to.

To początek sezonu i zdaję sobie sprawę, że procentuja solidnie przepracowana zima. Rywale potrenują, wzmocnią się i pewnie nieraz trzeba będzie przełknąć gorycz porażki, lecz takie dni jak ten dzisiajszy pozostaną w pamięci. Bo miałem szansę i wykorzystałem ją. Ciężko pracowałem i zebrałem tego owoce. Liczyłem na początek sezony i udało się. Dlatego cieszę się z tych zawodów w Łężynach. Bo oprócz wygranej przecież miło spędziłem czas. Piękna, słoneczna pogoda, miła wieś u podnóża Beskidy Niskiego, przyjemna trasa - to wszystko złożyło się na naprawdę udany dzień.

Teraz myślę już o I edycji Cyklokarpat. 2 Maja w Przemyślu sprawdzę swoją formę na marationie. Ale to już zupełnie inna bajka.

Jutro pierwsza edycja Pucharu Smoka w Łężynach. W związku z tym zrobiłem sobie tylko przejażdżkę. Ale za to na Liwocz podjechałem :)

Jazda w tlenie. Wiatr o sobie przypomniał, ale dało się przeżyć.

Podjazd z Wiśniowej na Lubomir kusił mnie od dawna. Kilka razy tamtędy przejeżdżałem i tabliczka wskazująca drogę mrugała do mnie okiem. I właśnie dzisiaj postanowiłem tam pojechać. Rowerem oczywiście :)
Do Wiśniowej standartową drogą przez Sierczę i Dobczyce. Za Wiśniową żarty sie skończyły i górki dawały się już we znaki. Sam podjazd pod Lubomir dosyć wymagający. Początek asfalt, potem droga żwirowa. Miejscami bardzo stromo, luźne kamienie nie ułatwiają jazdy i generalnie jest ciężko. Za to widoki wspaniałe, Tatry, Gorce, Beskid Wyspowy - wszystko jak na dłoni. Pogoda piękna i tym samym to był najbardziej udany wyjazd w tym roku. Z Lubomira na Kudłacze przelatuję w 12 minut, potem szybki zjazd do Myślenic i stąd już ostro musiałem cisnąć do domu żeby do pracy zdążyć :)
Ślad z GPS - Lubomir

Wczorajszy poniedziałek przepadł, wróciłem do domu po 19 i miałem ochotę tylko na odpoczynek. Za to dzisiaj się ładnie udało. Naprawdę solidny trening. Duża objętość, dobra intensywność, fajna trasa, miłe plenery, super pogoda. Aż się chciało cisnąć :)
Mam nadzieję, że tak pozostanie już na dłużej.

Pierwszy start, pierwsze refleksje, pierwsze wyniki długotrwałych treningów.
Ten weekend obfitował w rowerowe imprezy i powiem szczerze, że liczyłem na dobry wynik gdyż sporo cyborgów pojechało na maratony do Wrocławia i Poznania. Dlatego byłem trochę zaskoczony gdy zobaczyłem swoich konkurentów z kategorii. Już stojąc na starcie wiedziałem, że będzie bardzo trudno zająć dobre miejsce gdyż pojawiło się kilka nowych twarzy, które w tym roku przeszły z Elity do Weteranów. Start miałem kepski, być może byłem trochę zdeprymowany bardzo mocną konkurencją, ale z drugiej strony nigdy nie startowałem jakoś specjalnie agresywnie. Rozpychanie się, walka na pierwszych metrach to nie w moim stylu. I być może to był błąd gdyż już po chwili gdy zobiło się szerzej byłem w stanie mocniej depnąć w pedały i wyprzedzić kilku rywali. Z przodu ubrany na biało Jarek Miodoński - tylko kilkanaście metrów przedemną, pomyślałem, że trzeba starać się jak najdłużej utrzymać go w polu widzenia. Wziąłem sobie do serca ten cel i ostro deptałem, bardzo mocne, na łuku w prawo wyprzedzam po zewnętrznej kogoś i w ostatniej chwili widzę że lecę na drzewo. Wylatuję z pedałów i tracę kilka cennych sekund. Po chwili kilka agrafek z trzema kilkumetrowymi ściankami. Miałem je już opracowane po wcześniejszym przejeździe i ustawiłem odpowiednie biegi lecz gostek przedmną kładzie się na boku i jestem zmuszony wypinać się w nieprzyjemnym miejscu. Znów kilka sekund w plecy. I tutaj wyścig się skończył. Jeszcze tylko wyprzedzam dwóch innych ale czołówka zniknęła z oczu i cała strategia zaczyna się sypać. Reszta wyścigu to raczej spokojna jazda i kontrolowanie pozycji. Skończyłem zawody na 4 miejscu w ponad 20-osobowej grupie zawodników. Może miejsce nie rewelacyjne ale cieszy bardzo dobry czas. Pojechałem o 6 minut szybciej niż w ubiegłym roku. Do 3 miejsca brakło 24 sekund, do zwycięscy straciłem 1 minutę i 50 sekund. Biorąc po uwagę, że XC nigdy nie było moją mocną stroną to dobry wynik. Na maratonie będzie lepiej :)