Wyspa KRK - niby płasko, a nogi jakoś nie przestają piec.

Tyle tych gór w okolicy, że nie wiedzieliśmy co wybrać i w końcu pojechaliśmy płaską trasę co by rozruszać nóżki przed jutrzejszym tyraniem po górach. Pisząc płaska trasa mam na myśli profil, który nie wyskoczył powyżej 250 metrów. Ale styrałem się jak koń przy orce. Takich interwałów dawno nie jeździłem, zjazd, podjazd, zjazd, podjazd, zjazd....i tak dalej i tak w zasadzie cały czas. Trudno było walczyć z presją sztywnych podjazdów i chociaż głowa myślała inaczej to nogi robiły co innego. Oczywiście jak zwykle towarzyszył nam też Mr. Wind. Może nie był jakoś specjalnie uciążliwy ale kilka razy dał popalić. Zwłaszcza przy powrocie gdy nogi już zaczęły przypominać galaretę trudno było z nim walczyć. W sumie uzbierało się 1900 metrów podjazdów. Próbowaliśmy walczyć o średnią i nawet przez chwilę wydawało się, że 30 będzie ale postępujące zmęczenie i trzymający wiatr pozbawił nas złudzeń. Tak teraz patrzę i nie dziwię się, że ledwo wniosłem rower po schodach. Solidny dystans, trochę tych przewyższeń jest, mam prawo być zmęczony. Pogoda dzisiaj obłędna. Rano 17 stopni i lekko zachmurzone, a potem coraz więcej słońca i coraz cieplej. Ostatnie kilometry to już prawie pływaliśmy bo tempo trzymaliśmy konkretne, a słońce już mocno przypiekało.

Na jutro ambitne ambitne plany. Będzie dużo gór, no i dystans zapowiada się jeszcze dłuższy. Może przeżyjemy :)