Nie miałem pomysłu na dzisiejszy wyjazd i wylądowałem w końcu pod smokiem skąd w bikeholikowym gronie poleciałem w stronę Dobczyc. Początek szarpane tempo, raz mocniej, raz słabiej. Z Dobczyc przez Raciechowice dolecieliśmy do Szczyrzyca. Tam kawałek płaskiego i krótki ale dosyć ciężki podjazd do Wierzbanowej.
Za Wiśniową złapał nas delikatny deszczyk ale udało się uciec. Od Dobczyc na trasie znów pojawiły się solidne górki, które teraz już po 80 km w nogach dały się czuć.

No i tak dolecieliśmy do Sierczy gdzie grupa zaczęła się rozpraszać, każdy jechał w swoją stronę.

Pogoda się trzyma nie jest źle. Dzisiaj nawet wbrew prognozom wieszczącym deszcz i zimno zrobiło się bardzo przyjemnie.

Co można robić w niedzielne, niezbyt pogodne, listopadowe popołudnie?

Niby szosa była dzisiaj ale wybrałem się na góralu. Trasa z Suchej przez Zawoję, Juszczyn i Pcim do Krakowa zaczęła się od mocnego uderzenia. Pierwsze kilometry z Suchej to błyskawiczne zdobywanie wysokości na bardzo stromych podjazdach. Gdy zjechaliśmy do Zawoji nasza czwórka się rozdzieliła. Szbiker z Lukciem polecieli zdobywać Policę, a ja z Marcinem na Kraków.

Czekał nas kolejny długi i ciężki podjazd. Szybki zjazd do głównej drogi Sucha-Jordanów i dalej przez Wieprzec i Skomielną do Pcimia. Stąd już było lepiej, szybko się leciało. Zostały jeszcze do pokonania pagórki pomiędzy Myślenicami i Krakowem i zameldowałem się w domu.

Miła przejażdżka chociaż nie ukrywam, że miałem niekiedy kłopoty nadążyć na swojej zimówce za Marcinem. Ile znaczy odpowiedni sprzęt widziałem na podjazdach gdy wstawał z siodełka i na stojąco odjeżdżał mi w ciągu kilku sekund o kilkanaście metrów. Próba gonienia kończyła się pompowaniem mojego Bombera i lądowałem w końcu ciężko dysząc na siodełku. Zaczynam poważnie myśleć nad modernizacją zimówki bo męczę się na niej w górach okropnie.

A jeszcze o chłopakach napiszę. Zgubili szlak i zjechali przez pomyłkę na Krowiarki. Potem wjechali na Policę i dalej za Krupową zjechali do Juszczyna. Szbiker podobnie jak my poleciał rowerem na Kraków, a Lukcio wybrał wariant powrotny pociągiem.

Fajnie się jeździ. Pogoda prawie letnia, tylko ciemno moment się robi.
Trudno się zmobilizować i z domu wybrać ale potem już fajnie.

..bo trzeba coś robić. A jak robić to trzeba to lubić. A, że jazda na rowerze nadal sprawia mi frajdę to trzeba jeździć. Nie powiem, nie zawsze chce się wyjść z domu ale jak już kilka razy zakręcę korbami to fajnie się robi.
Żeby się jednak nie zanudzić warto sobie cele stawiać i dążyć ku nim. Na dzisiaj celem może być chociaż by Tyniec. Mało ambitne ale jest to cel do osiągnięcia, przez który cała ta jazda zaczyna mieć sens.
Ja pewne swoje cele już osiągnąłem ale mam następne, a po nich jeszcze kolejne. Aby tego dokonać wypadało by utrzymać jako-taką formę. Zaczynam więc pomału budzić się ze snu jesiennego i coraz częściej zerkam na horyzont w oczekiwaniu młodzieńca z napisem 2011. To moja nadzieja, która będzie mnie podtrzymywać na duchu w mroźne i długie zimowe wieczory.

A o planach to napiszę kiedy indziej :)

Pisać mi się nie chce.

Miałem na kolarce jechać ale tuż przed wyjazdem pomyślałem sobie, że może jednak lepiej terenu jeszcze pomacać bo przecież taka pogoda jak obecnie nie będzie trwać wiecznie. No i wybrałem się na góralu. Uderzyłem w kierunku Świątnik, za Gołkowicami pokonałem znany mi już bardzo ciężki podjazd. Potem jakoś tak bez celu poszwendałem się po okolicy aby w końcu skierować się w stronę Wieliczki. Tam zrobiłem jeszcze podjazd słynną ulicą Kopernika. Obecnie spora część jest wyasfaltowana i ten słynny niegdyś podjazd nie robi już takiego wrażenie. Chociaż trzeba przyznać, że na kolarce i po bruku jazda tam musi boleć.

Jesienią góry wyglądają najlepiej. Jeśli tylko uda się pogoda to chyba nikt nie oprze się urokom naszej złotej jesieni w górach. Nam się udało i spędziliśmy wspaniały dzień w górskich plenerach Beskidu Małego. Chyba nie muszę nikogo przekonywać, że to był naprawdę udany dzień. Trasa jaką pokonaliśmy to Zembrzyce-Leskowiec- przeł. Kocierska-Andrychów i Oświęcim skąd ewakuowaliśmy się pociągiem do Krakowa. Było extra.

Nie ma co pisać. No może to, że jesień piękna się zrobiła.