Typowy trening w strefie tlenowej. Płasko i nudno ale tak też trzeba pojeździć.
Za to może jutro coś jakieś pagórki zaatakuję.

Pierwsza edycja Cyklokarpat już za nami. Relację z maratonu można przeczytać na naszej stronie - WWW.ROWEROWANIE.PL
Dodam tylko kilka słów o swoich wrażeniach sportowych. Maraton pojechałem bardzo dobrze jak na swoje możliwości i dlatego trochę żal straconych minut na szarpanie się z rowerem i glebę. Liczyłem na miejsce w piątce i udało się zrealizować te założenia bo właśnie na tym miejscu ukończyłem maraton. W open zająłem 17 miejsce ze stratą 20 minut do Czarnoty. Jechało mi się bardzo dobrze, nie miałem problemów z kondycją, żadnych kryzysów, cały czas utrzymywałem wysoką intensywność. Przed kolejnym maratonami jestem dobrej myśli.
Niestety przepadł mi Puchar Smoka w Kątach, który odbył się dzień po tym maratonie. Uroczystości rodzinne nie pozwoliły mi wyrwać się na te zawody i tym samym mocno obniżyłem swoje szanse na dobry wynik w generalce. Szkoda tym bardziej, że za pierwszą edycję wpadł komplet punktów za wygraną.

Lekka przejażdżka przed maratonem. Jak zwykle przed startem sprawdzanie sprzętu i czerpanie przyjemności z luźnej jazdy bez pulsometru.

Tak nie za bardzo wiedziałem co robić dzisiaj. Na ostry trening raczej za późno już jest, znów na rege będzie czas jutro. Jak by nie patrzeć w sobotę jadę maraton w Przemyślu i chociaż nie zapowiada się jakoś specjalnie ciężko to jednak będzie to około 3 godzin jazdy w pagórkowatym terenie. Wypadało by wystartowć odpowiednio wypoczętym i zregenerowanym. Tak więc pojechałem dzisiaj w dolnych granicach strefy tlenowej. Jutro może z godzinka luźnej jazdy i zobaczymy....

Zamykam tym treningiem kwiecień. Już pisałem, że nie jestem zadowolony ale nie jest też źle. Wypadło mi kilka dni z treningu i chociaż plan nie został wykonany to zaczynam odczuwać efekty solidnie przepracowanej zimy. Kto mnie nie zna niech nie myśli, że jakiś rzeźnik ze mnie :)
Po prostu jestem w stanie sprawnie i szybko poruszać się na rowerze w każdym terenie. O to mi przecież chodzi.
W kwietniu miałem okazję zrobić pierwsze starty i tam również czułem, że jest fajnie. Czwarte miejsce w Pucharze Tarnowa i wygrana na Pucharze Smoka dały mi sporo satysfakcji. Lecz czekam na pierwszy maraton, który zweryfikuje moje możliwości. Już po Przemyślu będzie można coś powiedzieć.

Postanowiłem trochę tłuszczyku spalić i poleciałem sobie w tleniku do Ojcowa. Raczej taka wycieczka z tego wyszła. Bardzo ładna wiosna w Ojcowie, do Krakowa mykłem przez Prądnik Korzkiewski. Przyjemnie było.

Drugi raz w tym roku bez pompki wyjechałem i oczywiście kapeć. Robiłem sobie swoją traskę tlenową do Proszówek i w Staniątkach czuję, że coś mie tak jest z rowerem. Patrzę - flak. Już to mnie trochę zdrzaźniło bo przyjemne to nie jest. Okazało się, że było jeszcze gorzej bo wcześniej coś grzebałem przy rowerze i pompka została w piwnicy. Nie pozostało nic innego jak powrót do domu. Dobrze, że w kolarce opony wąskie i sztywne to pomału dało się wrócić te 15 km.

Coś mi ten Kwiecień nie trybi - kilka dni wypadło z treningu, teraz ta przygoda. Kilometrów mało, godzin treningowych też niespecjalnie dużo. Niech już się skończy i oby w Maju było lepiej.

Kilometrów mało wyszło dzisiaj ale to trochę mylące bo ten trening to naprawdę ciężka harówa była. Poszedłem za ciosem i po wczorajszym XC również dzisiaj dałem mocno po garach. Może nie tak ostro jak wczoraj ale poczułem w nogach Lasek Wolski.

Kolejne zawody już za mną. UDAŁO SIĘ WYGRAĆ - chociaż nie byłem faworytem oraz nie liczyłem na to za bardzo. Ok. - przyznam się, chciałem i miałem zamiar walczyć o miejsce w pierwszej trójce ale jedyne co mogłem sobie obiecać przed startem to tylko to, że tanio skóry nie sprzedam. Rywale, z którym przyszło mi walczyć to znajomi bikerze i każdy z nich mógł ze mną wygrać.

Wystartowałem spokojnie i bez szarpania jechałem za Krzyśkiem Gierczakiem. Udało się pokonać dosyć ciężki podjazd i na płaskim fragmencie mogłem złapać oddech cały czas mając przed sobą rywala. Na kamienistym zjeździe z obawy przed flakiem trochę zwolniłem. W pamięci cały czas tkwi ubiegłoroczny wyścig gdzie złapałem kapcia jadąc na świetnym, drugim miejscu.

Gierczak odskakuje na kilka metrów lecz gdy kończy się zjazd zatrzymuje się i grzebie coś przy łańcuchu. Widzę w tym swoją szansę i na sztywno atakuję krótki podjazd. Pierwsze kółko kończę na prowadzeniu i drugie idę w trupa. Zimowe treningi chyba jednak dają efekt gdyż podjazdy pokonuję dosyć sprawwnie bez zrzucania na jakieś młonkowate biegi. Wiem, że mam sporą przewagę i staram się nie szarżować na zjazdach. Na trzecie kółko wjeżdżam nadal na prowadzeniu i widzę, że moja przewaga delikatnie wzrasta. Pomimo to staram się utrzymać dobre tempo, tym bardziej, że nogi nawet podają.

Wyprzedzam kilka osób z innych kategorii i wjeżdżam na ostatnie czyli czwarte okrążenie. Nie ma zmiłuj - atakuję podjazd i zagryzając zęby mozolnie wspinam się do góry. W gardle czuję już pieczenie od przyspieszonego oddechu ale nic to i gdy tylko mogę staram się nabrać trochę szybkości. Nagle za sobą dostrzegam jakiegoś zawodnika w stroju Jasielskiego Stow. Cyklistów i trochę wpadam w panikę. Ryzykownie pokonuję zjazd i dopiero po chwili dociera do mnie, że to niemożliwe aby mnie ktoś doszedł. Tak chyba było gdyż jak szybko się pojawił tak szybko zniknął i tym samym już spokojnie dojeżdżam na metę.

Nie ma się co oszukiwać - wygrałem tylko dlatego, że Krzysiek Gierczak (przyjechał na 3 miejscu) miał awarię. Jednak cieszy fakt, że byłem w stanie utrzymać się za nim przez długi czas oraz to, że noga podaje. Bo dobrze się dzisiaj czułem, nie miałem zgonu, cisnąłem do końca, podjazdy pokonywałem na twardych biegach z niezłą kadencją. Wygrałem z rywalami, którzy systematycznie pokonywali mnie w ubiegłym roku ( Robert Albrycht) oraz takimi, którzym udawało sie to rzadziej (Mariusz Nowak) - ale robili to.

To początek sezonu i zdaję sobie sprawę, że procentuja solidnie przepracowana zima. Rywale potrenują, wzmocnią się i pewnie nieraz trzeba będzie przełknąć gorycz porażki, lecz takie dni jak ten dzisiajszy pozostaną w pamięci. Bo miałem szansę i wykorzystałem ją. Ciężko pracowałem i zebrałem tego owoce. Liczyłem na początek sezony i udało się. Dlatego cieszę się z tych zawodów w Łężynach. Bo oprócz wygranej przecież miło spędziłem czas. Piękna, słoneczna pogoda, miła wieś u podnóża Beskidy Niskiego, przyjemna trasa - to wszystko złożyło się na naprawdę udany dzień.

Teraz myślę już o I edycji Cyklokarpat. 2 Maja w Przemyślu sprawdzę swoją formę na marationie. Ale to już zupełnie inna bajka.

Jutro pierwsza edycja Pucharu Smoka w Łężynach. W związku z tym zrobiłem sobie tylko przejażdżkę. Ale za to na Liwocz podjechałem :)

Jazda w tlenie. Wiatr o sobie przypomniał, ale dało się przeżyć.