Przejażdżka przedmaratonowa. Nie ma co pisać - gorąco.

Ustawka na podjazd do ZOO. Pojawili się Michnik, Pit i Marcin. Ten na kogo czekaliśmy nie przyjechał :)
Wystartowaliśmy razem, po wczorajszym treningu nie spodziewałem się cudów i tak faktycznie było. Wyjechałem w czasie 6,12 na rowerze startowym. Do rekordu brakło 14 sekund. Czyli nie jest źle, forma trzyma się na stabilnym poziomie.

Poza tym jednym podjazdem to totalny lajt. Za gorąco jak dla mnie.

Ujechałem się dzisiaj :) Wyjechałem po 16, w perspektywie reszta dnia wolne więc nie paprałem się w jakieś bliskie okolice Krakowa ale uderzyłem coś dalej. Zapędziłem się za Łapanów i dopiero w Nowym Rybiu zacząłem myśleć o powrocie. W założeniu miał być tlenik dzisiaj i początkowo tak było. Jednak w miarę jazdy na południe górki zaczęły się robić poważne i kilka razy musiałem mocno deptać pod górę. Potem musiałem gonić żeby zdążyć do domu przed zmrokiem. I tak z tego wyszła taka jazda tlenowo-siłowa. Trening bardzo fajny, tego mi było potrzeba. Super plenery, dobre i w miarę puste drogi, cudne widoczki na góry i równa, mocna i długa jazda bez szaleństw. Naprawdę udany dzień. Może by jutro replay zrobić :)

Niby taki rozjazd wypadało by zobić wczoraj ale było tak gorąco, że koniem nawet by mnie nie zaciągnął na rower. Ale dzisiaj już mus był. Taka sobie jazda. Nie ma co pisać.

Maraton w Tarnowie miał mi posłużyć jako solidny trening oraz sprawdzenie się w mocniejszej lidze. Chciałem pojechać na 100% i powalczyć o dobry wynik. Udało się zdobyć drugi sektor wobec czego start miałem komfortowy i od samego początku można było zaczął prawdziwe ściganie. Upał okropny. Noga nawet podawała, generalnie starałem się jechać mocno i równo co przynosiło dobre efekty gdyż sporadycznie ktoś mnie wyprzedzał, za to ja sporo wyprzedzałem. Trochę osłabłem na podjeździe pod Brzankę i uciekł mi Ciapek, którego się trzymałem od pewnego czasu. Zjazd z Brzanki bardzo ciekawy, wszystko żarło do momentu gdy na kawałku błota przedni Python wpadł w poślizg i zaliczyłem solidną glebę. Uderzyłem w coś kolanem, ból okropny, kilkadziesiąt sekund tracę na dojście do siebie. Jakoś przechodzi ale pojawia się inny problem. Skrzywiona przerzutka z tyłu odmawia współpracy. Łańcuch tańczy po koronkach na kasecie w sobie tylko znanym rytmie.

Noga nawet podaje ale opornie idzie ta jazda. Co chwilę szukam jakiegoś przełożenia, na którym dało by się jechać. Pomału przyzwyczajam się do takiej jazdy i zaczynam podkręcać tempo. Do mety około 7 km gdy na zakręcie czuję charakterystyczne pływanie tylnego koła. Nie ma wątpliwości - kapeć !

Szybka kalkulacja, już widać maszt przekaźnikowy na Górze Św. Marcin. Może dojadę. Pompuję i jadę dalej. Po kilku minutach kolejne pompowanie, słyszę uciekające powietrze. Co chwilę ktoś obok mnie przejeżdża, tracę tak ciężko wypracowane pozycje. Jedzie się bardzo ciężko, o ściganiu już nie mam mowy, o ile podjazdy jeszcze jako tako mogę deptać to zjazdy i płaskie fragmenty tracę ogromnie. Kolejne pompowanie, już tylko zjazd do mety. Tył zarzuca okropnie, pomalutku pokonuję ostatni zjazd i równie wolno toczę się do mety.

Pomimo tych przygód wynik nawet nie najgorszy. 36 pozycja w klasyfikacji open jak na mój gust to całkiem przyzwoity wynik.

Trzeba odpocząć. Zrobiłem sobie coś w rodzaju wycieczki. Myślałem o szosie ale taka pogoda, że aż żal asfaltować. Poleciałem w doinki. Totalny lajcik. Pojeździłem po chaszczach, buty zamoczyłem w strumyku, fajnie było. Pojutrze wprawdzie maraton i obawiam się, że mogę nie odzyskać pełnej świerzości ale traktuję ten start czysto treningowo.

Inne plany miałem na dzisiaj ale wyszło jak wyszło. Zamiast długiego tlenu wylądowałem na podjazdach do ZOO. Już pierwszy podjazd pokazał, że nie jest to mój dzień. Już pal licho kiepski czas ale puls jakoś tak zmuliło mi na 140, że nijak wyżej nie chciał skoczyć. Jakoś tam pod szczytem doczołgałem się do 167 ale to nie było to co powinno. Kolejny podjazdy jeszcze gorzej wobec czego po pięciu rundach poleciałem do domu. Zupełnie noga nie podawała. Mam kilka wersji wytłumaczenia się.
Po Pruchniku zrobiłem na następny dzień 3 godzinny rozjazd po górzystym terenie. To mogło mnie załatwić. Niby dobrze się czułem ale być może za długo było i regeneracja została zaburzona. Druga wersja to po prostu kiepski dzień. Czasem jest tak, że noga nie podaje i nic na to nie poradzimy. Nie sądzę żebym tak nagle stracił dyspozycję bo przecież jeszcze w ubiegłym tygodniu robiłem życiówkę pod ZOO.

Natomiast muszę się przyznać, że zaczynam pomału odczuwać zmęczenie. Kilka startów już zaliczyłem, treningi cały czas dosyć długie i ciężkie i chyba już zaczynają mi wchodzić w nogi. Cóż - kiedyś dołek przyjdzie, nie da się cały sezon w szczycie formy jeździć. Oby to było jak najpóźniej i w miarę płytki ten dołek był :)

Ich skórka wystawiona na słoneczne promienie ma ciemny odcień i błyszczy w słońcu. Na początku trudno je znaleźć, ale gdy chwilę poszukamy to znajdziemy je ukryte w zielonym gąszczu. Z reguły jest ich całkiem sporo ale lubię wybierać właśnie te pulchne i dojrzałe. Są miękkie, soczyste i bardzo słodkie. Rozpływają się w ustach uwalniając soki ale trzeba uważać bo na pestkach można zęby połamać. Trudno je opuścić, już idziemy gdy rzut oka dostrzega jakąś cudną sztukę i ręka sama już po nią sięga. Potem kolejna..następna i tak płyną minuty. Palce już całe czerwone i klejące ale nadal tak trudno odejść...

Czereśnie.

Śmiganie terenowo-asfaltowe po Pogórzu Ciężkowickim. Musiałem jakoś ukoić żal po maratonie w Pruchniku. Chyba się udało. Super jazda dzisiaj była. Cudowne plenery, fantastyczna pogoda, miodzio.

Upał.

W lesie miejscami jeszcze jakieś resztki błota ale poza tym szybka i łatwa trasa. Myślę, że należy tegoroczny maraton w Pruchniku ocenić jako zdecydowanie łatwiejszy niż ubiegłoroczne. W moim przypadku zaczęło się bardzo dobrze, noga może nie podawała tak jak bym sobie tego życzył ale nie było źle. Jak zwykle w Pruchniku przymulił mnie podjazd zaraz za startem ale w miarę upływu czasu zacząłem się fajnie rozkręcać. Zaczęło się naprawdę dobrze jechać i pomału zyskiwałem pozycję. Trasa oznaczona tak rewelacyjnie, że myślałem sobie - beczkę piwa dla tego kto zbłądzi. No i właśnie. Zrobiłem jedno kółko, poleciałem na drugie, stoją dziewczyny i pokazują żeby skręcać w prawo. No to skręcam i po kilkunastu minutach zaczyna mi coś nie pasować. Jechałem inną trasą!
Zatrzymuję się na chwilę, coś tam pytam kogoś i chyba już wiem.
Dziewuchy skierowały mnie na mega. Akurat stały tak, że zasłaniały tabliczkę.
W sumie to lepiej gdyby ich nie było. No i dusza !!

Miałem w planie pojechać jakieś mega ale to trochę inna taktyka jest. Giga spokojnie sobię jadę, rozkręcam się pomału, a tutaj to raczej trzeba cały czas ostro ciąć. Koniec końców załapałem się na 3 miejsce w kategorii ale żal pozostał.