Nie miałem pomysłu na dzisiejszy wyjazd i wylądowałem w końcu pod smokiem skąd w bikeholikowym gronie poleciałem w stronę Dobczyc. Początek szarpane tempo, raz mocniej, raz słabiej. Z Dobczyc przez Raciechowice dolecieliśmy do Szczyrzyca. Tam kawałek płaskiego i krótki ale dosyć ciężki podjazd do Wierzbanowej.
Za Wiśniową złapał nas delikatny deszczyk ale udało się uciec. Od Dobczyc na trasie znów pojawiły się solidne górki, które teraz już po 80 km w nogach dały się czuć.

No i tak dolecieliśmy do Sierczy gdzie grupa zaczęła się rozpraszać, każdy jechał w swoją stronę.

Pogoda się trzyma nie jest źle. Dzisiaj nawet wbrew prognozom wieszczącym deszcz i zimno zrobiło się bardzo przyjemnie.

Co można robić w niedzielne, niezbyt pogodne, listopadowe popołudnie?

..bo trzeba coś robić. A jak robić to trzeba to lubić. A, że jazda na rowerze nadal sprawia mi frajdę to trzeba jeździć. Nie powiem, nie zawsze chce się wyjść z domu ale jak już kilka razy zakręcę korbami to fajnie się robi.
Żeby się jednak nie zanudzić warto sobie cele stawiać i dążyć ku nim. Na dzisiaj celem może być chociaż by Tyniec. Mało ambitne ale jest to cel do osiągnięcia, przez który cała ta jazda zaczyna mieć sens.
Ja pewne swoje cele już osiągnąłem ale mam następne, a po nich jeszcze kolejne. Aby tego dokonać wypadało by utrzymać jako-taką formę. Zaczynam więc pomału budzić się ze snu jesiennego i coraz częściej zerkam na horyzont w oczekiwaniu młodzieńca z napisem 2011. To moja nadzieja, która będzie mnie podtrzymywać na duchu w mroźne i długie zimowe wieczory.

A o planach to napiszę kiedy indziej :)

Pisać mi się nie chce.

Wspólna jazda z Maciem i MiśQ. Zimno trochę ale dało się przeżyć.

Kiedy to było gdy jechałem w bluzie i długich gaciach? Dawno, a dzisiaj właśnie pora była wyciągnąć wiosenno-jesienne ciuchy. Może zabrzmi to nieszczerze ale lubię takie warunki. Lekko zachmurzone niebo, chłodny wiatr, a ja lecę sobie po szosie i wdycham zapachy jesieni. Bo nie da się ukryć, że czuć w powietrzu tę porę roku. Czuć i widać. Z pól już dawno zniknęły łany zbóż, coraz częściej złoty kolor ściernisk znika pod brązową warstwa zaoranej ziemi. Na płotach suszą się liście tytoniu, liście na drzewach tracą swą intesnywnie zieloną barwę i można pomiędzy nimi dostrzec dojrzewające już owoce. Miasto broni się jeszcze zaciekle, ale wieś poddaje się upływowi czasu i zmienia swój wygląd.

A jeśli chodzi o samą jazdę to dosyć mocno dzisiaj pojechałem. Nie mam wprawdzie pulsometru ale starałem się lecieć dosyć szybko. Średnia może niezbyt robiąca wrażenie biorąc pod uwagę, że trasa płaska ale wiaterek dzisiaj bardzo przeszkadzał. Sezon powli zbliża się do końca. Przedmną jeszcze maraton na Słowacji w Sabinovie oraz w Jaśle i XC w Tarnowie. Do tego być może wystartuję jeszcze spontanicznie w jakimś innym wyścigu ale to już raczaj jako zabawa. Powietrze powoli schodzi ze mnie i pomału trzeba zacząć myśleć o kolejnym sezonie.

Po miesięcznej przerwie śmignąłem do Lasku. Fajnie tak sobie zmienić miejscówkę bo całkiem przyjemny mi się wydawał dzisiaj. Jazda raczej spokojna, niby wczoraj tylko 45 minut ścigania było ale poczułem to w nogach i tylko delikatny rozjazd sobie zrobiłem.

Jeszcze przed chwilą miałem dylemat czy jechać Maraton Krakowskie ale właśnie się okazało, że kobitka pracuje w sobotę no i już nie mam problemy bo trzeba będzie zająć się młodziezą. Może podskoczymy na trasę i pokibicujemy trochę.
W każdym razie wszystkim przygotowującym się startu życzę powodzenia na trasie i niech noga podaje.