Po obiedzie na chwilę mi się przysnęło i bardzo ciężko było się zebrać. Na szczęście jakoś się zwlokłem z wyrka i wybrałem na rower. I dobrze zrobiłem bo wbrew panującej pogodzie jazda okazała się świetna. Ścieżka rowerowa przykryta cienką warstwą świeżego śniegu. Jeszcze nie wyślizgany, bardzo fajnie się jechało. Lekki mrozik nie stwarzał dyskomfortu, a nawierzchnia dzięki niemu suchuteńka.

Extra się jechało, w stronę Tyńca to już dosłownie obłęd. Po prawej stronie połyskująca odbitymi światłami Wisła, po lewej od czasu do czasu przejedzie auto, a ja sobie pruję po śniegu puściutką ścieżką rowerową. Coś pięknego, w takich warunkach to bym mógł nawet zimową wyprawę rowerową robić :)

Czyżby koniec dobrego? Rano wszystko zamarznięte, niby słońce ładnie świeci i obiecuje ciepełko ale nie za bardzo mam czas czekać aż zacznie mocniej operować. Pierwsze kilometry nieprzyjemne, zimno jednak. Potem troszkę lepiej ale nie będę ściemniał, że jakoś specjalnie przyjemnie było. Słoneczko faktycznie zaczęło świecić ale jakoś ciepła nie za dużo dawało. No, a jak wracałem jakieś chmurki zaczęło się tworzyć i koniec końców gdy wchodziłem do domu zaczął sypać śnieg.
Ciekawe jak długo poleży?

Nic ciekawego.

Ależ wiało dzisiaj. W sumie to lubię takie warunki. Nie powiem, wiatr jest upierdliwy i daje popalić ale za to czuje się rewelacyjnie gdy duje wiatr, po niebie przewalają się chmury odsłaniając często słońce, a temperatura kształtuje się w okolicach 6-7 stopni.
Dzisiaj w planie było znów młynkowanie. Tym razem już bez taryfy ulgowej bo 5 serii po 4 minuty. Jak by na to nie patrzeć wychodzi prawie 20 minut spędzonych w okolicach tętna maksymalnego. To już boli, bardzo boli. No i jeszcze gdy trzeba było wygrać z wiatrem to już naprawdę miejscami była rzeźnia. Tętno znów przekroczyło barierę 180 uderzeń, a w ustach pojawił się ten dziwny smak..trudno go opisać..no i kaszel po treningu. Trzeba powiedzieć, że to chyba pierwszy trening tej jesieni kiedy poczułem, że dostałem w kość. Bo dostałem.

Dzisiaj troszkę dłużej. Rano pokropił deszcz ale później zrobiło się lepiej i można było zrobić fajny trening. Wieje mocny wiatr dzięki czemu powietrze dużo lepsze niż przez kilka ostatnich dnie. Jazda na jednej nodze 4 seria po 2 minuty na obie nogi. Poza tym nic ciekawego. Aha - Versusa spotkałem na jego nowej kolarce. Widać, że chłopak podjarany i ostro ujeżdża sprzęt. Tym bardziej, że całkiem całkiem

Oj nie chciało się wyjść z domu. Niezbyt miła perspektywa gdy na polu już ciemno i generalnie jakoś tak niezbyt przyjemnie. W końcu jakiś dłuższy trening się trafił więc nadarzyła się okazja co by skoczyć gdzieś dalej. Do Krakowa powrócił smog i to w swej najgorszej postaci. Jak się jednak okazało poza miastem wcale nie jest lepiej, a kto wie czy nie gorzej. O ile w samym mieście mieszkańcy domów jednorodzinnych są na tyle rozsądni lub boją się straży miejskiej, że nie palą śmieciami w piecu to już kilka km od centrum panuje wolna amerykanka. Kilka razy zawiało taką siarą, że aż musiałem splunąć.
No, a trening bez cudów. Normalna jazda w tlenie. W sumie pasuje mi takie trenowanie, nie za dużo, nie za mało. A co z tego wyjdzie? Któż to wie, pomału przestaje to mieć dla mnie znaczenia.
Bo jak drzewa tracą liście jesienią, a gęsi odlatują do ciepłych krajów tak i moje myśli krążą wokół nowych pomysłów. Ryba potrzebuje wody, ptak skrzydeł, a ja swojego roweru do tego aby życie uczynić szczęśliwym. Ale przecież nawet rączy gepard gdy dopadnie zwierzyny musi odpocząć w cieniu rozłożystego drzewa i dysząc szybko, napawa się zwycięstwem lub rozpamiętuje porażkę. Lecz nawet i on gdy poczuje znajomy zew porzuca wydeptane ścieżki i wędruje przez bezkres sawanny szukając celu. A gdy dotrze miejsce to znajduje drogę na najbliższe wzgórze lub kopiec termitów i wchodzi tam i patrzy wokół i szuka zwierzyny do łowów czując, że właśnie spełnia się jego miara. I wtedy znów jest gotów do łowów. Bo jak woda w rzece nie stoi w miejscu lecz podąża ciągle ku morzu tak i on nie potrafi zatrzymać się w jednym miejscu. I ja również podążam swym szlakiem rozbijając gdzieniegdzie obozowisko. Dzisiaj tu, jutro tam....

Nic ciekawego. Bo co ciekawego może się dziać na godzinnym treningu?

Nic szczególnego do pisania. W tym tygodniu śmigam po ciemnku.

Kadencja. 3x4 minuty.

Nic ciekawego. Jedna noga.