Albo ta pogoda tak wpływa na mnie albo ta regeneracja coś mi nie służy. Nie mogłem się coś rozkręcić dzisiaj. Jak tytułowy stary diesel na mrozie. Słaby jakiś, tętno to takie jak bym w łóżku leżał, normalnie - porażka. Inna sprawa, że aura dzisiaj nie sprzyjała szybkiej jeździe. Zimno, mokro, ogólnie nieprzyjemnie. Do Tyńca dojechałem, coś tam się rozkręciłem ale to jeszcze nie to. Poleciałem kładką na Wisłą i potem do Lasku. Musiałem jakąś górkę zrobić żeby wejść na obroty bo dosłownie zimno mi zaczęło się robić. Podjechałem pod ZOO od drugiej strony. Zaczęło mocno padać wobec czego nie przeciągałem całej zabawy i ewakuowałem się w chać.
Ciężko powiedzieć co to się działo dzisiaj. Może faktycznie ciśnienie jakieś niskie. Tragedii nie ma bo przecież w ciągu 2 dni forma nie uleciała, a była przecież całkiem solidna. No nic, idzie weekend, oby pogoda się poprawiła.

Długo się broniłem, czekałem do popołudnia z nadzieją, że przestanie ciapać. Niestety, po dłuższej przerwie wylądowałem więc na trenażerze. Dobrze, że mam okres regeneracyjny bo paskudnie na polu.

Najwyższy czas na jakiś okres regeneracyjny. Tak sobie pojechałem dzisiaj na trening bez konkretnego planu. Zrobiłem dwa podjazdy pod ZOO i jakoś nie za bardzo miałem ochotę na następne wobec czego odpuściłem i powolutku pojechałem do domu. Nie ukrywam, że czuję w całym ciele ostatnie 3 tygodnie. Jutro plaża, podobno pogoda mia się chrzanić więc wykorzystam najbliższe kilka dnia na odpoczynek. Jest kilka zaległych spraw do załatwienie to akurat przyda się trochę czasu.

Płasko, ciepło i bardzo wietrznie.

Po wczorajszej rzeźni w górach aż prosiło się o lżejszą jazdę. Nie chciałem lecieć na Niepołomice bo tam tak płasko, że aż za płasko :)
Poleciałem w stronę kombinatu, a dalej bocznymi drogami przebijałem się na północ. Przeciąłem drogą Kraków-Proszowice i skierowałem się na Miechów. Drogi miejscami bardzo kiepskie, do tego teren dosyć solidnie pofałdowany. No i zapasy glikogeny w mięśniach po wczorajszej jeździe wyraźnie wyczerpane. A, że do tego jeszcze nie starałem się nawet deptać mocniej to średnia bardzo mizerna.

W Miechowie chwila przerwy i lecę dalej. Najpierw drogą w stronę Olkusza, potem skręcam na Iwanowice. Zaczyna dosyć mocno wiać co znów mnie spowalnia. Gdzieś za Iwanowicami mijam Lukcia. Odbyło się to tak niespodziewanie i szybko, że nawet się nie zatrzymałem, a potem było już za późno. W planach miałem przeciąć głowną drogą z Krakowa na Kielce i dotoczenie się do Krakowa bocznymi drogami ale było już późno więc zdecydowałem się ciąć główną trasą przez Michałowice. Trochę przytrzymała mnie serpentyna ale potem już poszło szybko i do domu dotarłem akurat na obiad.

Zgodnie z zapowiedziami synoptyków sobota powitała nas piękną pogodą. To chyba pierwszy prawdziwie wiosenny dzień w tym roku. Dosyć ciepło, trzeba było wykorzystać tan czas. Pod smokiem zameldowało się nas 4 chłopa. Buli, Lukcio, Furman (Ja) oraz kolega, którego nie znałem do tej pory.

Początek rozjazd po mieście, dosyć spokojnie. Ale jak zwykle w Swoszowicach na pierwszych górkach Buli włącza turbo i zasuwa jak mały samochodzik do góry. W Wieliczce łapiemy oddech ale w Sierczy na serpentynach znów ogień. Nowy kolega zaczyna mieć problemy, Buli daleko z przody, tylko ja i Lukcio trzymamy się razem.

Przed Myślenicami zbieramy się do kupy i chwilę lecimy razem. Buli jedzie prosto, my skręcamy na Wiśniową. Tempo troszkę spada, ale nie można powiedzieć, że się opieprzamy. Z Wiśniowej podjazd na przełęcz w Wierzbanowej. Nasz kolega ma coraz większe problemy, zostaje z tyłu i w Kasinie Wielkiej czekamy kilka minut.
Tutaj się rozdzielamy, ja i Lukcio atakujemy Gruszowiec, a kolega zjeżdża do Mszany.

Podjazd na Gruszowiec przychodzi bez większego problemu, chociaż lekko nie jest. Za to zjazd to marzenie. Super droga, kilka km w dół, jedzie się extra. Skręcamy na Jurków i zdobywamy kolejną przełęcz. Nawet spoko się jedzie i korzystając z okazji gadamy o różnych sprawach.

Kolejne kilometry mijają bardzo szybko bo jedziemy najpierw w dół, a potem po płaskim. Wiatr też nie przeszkadza więc jest szansa na podreperowane średniej, która sporo ucierpiała na dotychczasowych podjazdach. W Mszanie tankujemy paliwko i dalej zasuwamy do Myślenic. Przed nami teraz najgorszy fragment trasy gdyż w nogach już miękko, a góry zezują na nas z oddali.

No ale nie ma wybacz - dobieramy się do resztek energii i nawet dosyć sprawnie udaje się nam pokonać ten odcinek. Przytrzymuje nas tylko długi podjazd w Krzyszkowicach i krótka ścianka w Świątnikach. Poza tym na budziku cały czas sporo ponad 3 dyszki.

No i już w domciu. Najdłuższy dystans w tym roku, największe przewyższenie, najwyższa średnia. Fajnie to wyszło ale nie ukrywam, że zryty teraz jestem zdrowo. Trzeba będzie odpocząć i jutro kolejna stóweczka :)

Pokaż trasę GPS