Tym razem miałem trochę więcej czasu bo skoki zaczynały się dopiero o 14.45. Mogłem pozwolić sobie na wyjazd o późniejszej godzinie.

Początek mroźny ale w słoneczku. Nie poświeciło długo i po chwili schowało się za chmurki. Lecę przez Tyniec i Skawinę, a dalej Przytkowice i Kalwaria. W Kalwarii znów wychodzi słoneczko i zaczyna robić się zdecydowanie cieplej. To widać bo momentalnie śnieg zaczyna topnieć i drogi robią się mokre.

Nie zatrzymuję się tylko lecę dalej przez Skawinki i wyskakuję tuż przed przeł. Sanguszki. Krótki zjazd i zbliżam się pomału do celu na dzisiaj. Sołtysi Dział, na wielu mapach miejsce to występuje jako Chujówka. Początek daje się jechać ale syf okropny na drodze. Z każdym metrem warunki robią się coraz trudniejsze. Ciapka zaczyna ustępować regularnej pokrywie śnieżnej. Jeszcze trzymam się na rowerze ale jest coraz trudniej. Coraz częściej tylne koło buksować, a właściwa część podjazdu jeszcze przede mną.

W końcu nadchodzi chwila gdy muszę zejść z roweru. Jest zbyt ślisko i zbyt stromo. Kawałek podchodzę i zatrzymuję się na przełęczy. Zjazd nie jest lepszy. Wprawdzie zjeżdżam teraz na południe i śniegu mniej ale i tak trzeba uważać aby nie nabrać zbyt dużej prędkości bo okropnie ślisko. Niżej trochę lepiej ale znów tyle wody z topniejącego śniegu, że nie mogę sobie pozwolić na szybszą jazdę.



W Bieńkówce skręcam na Stróże, jeszcze wjeżdżam na przeł. Szklary i już przede mną długi zjazd do Stróży. Droga mokra, staram się nie przemoczyć całkiem i raczej nie walczę o prędkość. Ze Stróży już standard - daję na Myślenice, a stąd przez Polankę i Świątniki dobijam do domu.

Ciężko było zaplanować ten dzień. No bo rano zimno, o 11.15 biegła Justyna i pasowało obejrzeć. Potem znów skoki, które też chciałem widzieć. A potem to już ciemno i trzeba by na rolce dawać. Tak dumałem i dumałem i zdecydowałem się jednak trening z samego rana. Zimno jak cholera ale drogi jako takie. Nie kombinowałem tylko poleciałem na Alwernię. Pomimo zimna jechało się nawet spoko. Za Alwernią trochę gorzej bo zmieniłem kierunek i trzeba było dawać pod wiatr. Od Krzeszowic wiało już konkretnie ale musiałem trzymać tempo żeby zdążyć na transmisję.

No, a teraz już po wszystkim. Kowalczyk wywalczyła srebrny medal Mistrzostw Świata i zapowiada się, że nie będzie to jej ostatni.

Nie ma co pisać.

Pogoda nie rozpieszcza. Zaplanowane 60 godzin w lutym są zagrożone. Trochę wydłużę ostatnie treningi w tym miesiącu ale jeśli w weekend nie wskoczą jakieś solidne czasy to ciężko będzie wyrobić normę. No ale źle nie jest.

Bez komentarza.

Zima wróciła :(

Było plany na dzisiaj, oj było, i to całkiem ambitne. No ale wyszło jak wyszło, ścieżek spadł, zrobiło się mokro, ponuro i nieprzyjemnie. Na upartego to można by koło południa zrobić jakiś trening na polku ale jak pomyślałem o praniu, myciu, czyszczeniu siebie, roweru i ciuchów to mi się odechciało.

Poleciałem dzisiaj trochę terenu liznąć co by nie zapomnieć jak tam się jeździ. Zresztą warunki na asfalcie takie sobie , a w Lasku Wolskim fajnie pozamarzane i przyjemnie się daje. Zrobiłem sobie tak dla jaj test pod ZOO i wyszło mi 7.02.
Szkoda tych 2 sekund bo szóstka z przodu fajniej by wyglądała :), ale nie ma co przesadzać. Bardzo przyzwoity wynik jak na połowę lutego.

Zdecydowanie cieplej niż wczoraj. Zrobiłem sobie mocniejszy trening. Może nie jakieś ostre naparzanie ale nie odpuszczałem i poczułem kilka razy ogień w nogach. Jak widać pomimo tego średnia raczej nie powala. Wiatr może nie jakoś specjalnie silny ale jednak nadal wieje i przeszkadza ewidentnie. No i Droga z Sanki do Mnikowa niespecjalna, nie było gdzie za bardzo podciągnąć.
Ale trening dobry, dawno takiego pieczenia w nogach nie czułem.

Zza okna wydawało się spoko. Ale jak wyszedłem to szybko poczułem, że nie będzie przyjemnie. W Kryspinowie jak zwykle regularna zima. Tak swoją drogą to ciekaw jestem czy tam jakiś mikroklimat jest czy po prostu jakoś tak szczęście mam do śniegu w tym miejscu. Bieluteńko, droga śliska jak cholera, jechałem z dusza na ramieniu i kombinowałem co to dalej robić. Na szczęście w Balicach zrobiło się trochę lepiej i poleciałem przez Zelków na Ojców.

Oczywiście picie w bidonie zaczęło już zamarzać. I tak sobie jechałem, pomalutku bo ślisko, zwłaszcza zjazdy pokonywałem bardzo ostrożnie. Dopiero za Skałą trochę przycisnąłem bo warunki się poprawiły i szybko dojechałem do domu.

Zmarznięty !