Wkurzony.

Pierwszy start w tym roku, miało być miło i przyjemnie, bez napinki, zabawa. I było przez chwilę. Zaraz po starcie lecimy wygodnym singielkiem lekko w dół. Mijam bokiem kilku gości i zajmuję zdawało by się wygodne miejsce w stawce. Przede mną gość w ciuchach Sikorskiego, przed nim pruje Maciu, a jeszcze kawałek przed nim zasuwa Lukcio. Droga wygodna, suchutko, fajnie wyprofilowana, składamy się w kolejne zakręty i mocno dokręcamy na blatach. No i właśnie w takim momencie, gość z przodu, na prostej drodze, przy prędkości 40 km/h (sprawdzane na Garminie)nagle gwałtownie hamuje. Żeby tak jakieś trudności techniczne były, ciężki zjazd, uskoki, kamienie, korzenie....ale tutaj!!!!

Momentalnie siedzę gościowi na kole, nawet nie było czasu na reakcję, zanim się zorientowałem już leciałem ponad kierownicą. Gość ogląda się za siebie i rzuca krótkie "sorry" No i co mi z tego, szybko podnoszę się z ziemi, wsiadam na rower, jeszcze kilkaset metrów jadę dalej, dopiero gdy adrenalina przestaje działać, a wraz z nią znieczulenie to wiem, że ten wyścig dla mnie się skończył.

Rzadko bywam taki spontaniczny, ale teraz napiszę to wprost. Jestem wkurzony bo o ile nieraz już leżałem, różne przygody było to tym razem nie czuję się ani trochę winny. Jak ja zaczynałem swoją przygodę z zawodami to znałem swoje miejsce w szeregu. Znam je również teraz chociaż już trochę doświadczenia złapałem. Po prostu nie pchałem się nigdy na czub wyścigu jeśli nie umiałem jeździć.

Tak więc chcę publicznie podziękować zawodnikowi z Timu Sikorski za manewr hamowanie na prostej i gładkiej ścieżce dzięki, któremu jestem wyłączony z jazdy na rowerze pewnie na kilka tygodni. DZIEKUJĘ !!!