W Marcu jak w garncu.

To stare, ludowe przysłowie oddało wszystko czego mogłem doświadczyć tego dnia. Gdy się obudziłem słoneczko zaglądało przez okno do domciu. Potem się obraziło i zasłoniło ciemnymi chmurami, z których zaczął padać śnieg z deszczem. Tak właśnie było gdy wyjeżdżałem. Nie mogłem się rozkręcić, czy to wiatr, czy jakieś osłabienie ale ciężko leciały mi te kilometry. Po ostatnim weekendzie czułem niedosyt i postanowiłem zrobić zaplanowaną na wtedy traskę. Nie było fajnie na początku, ołów w nogach, paskudna pogoda i naprawdę silne podmuchy wiatry odbierały przyjemność z jazdy. Jednak już w okolicach Grójca słoneczko znów zaczęło wyglądać zza chmur co wybitnie podnosiło moje zagubione wcześniej morale. Dzisiaj na trasie były dwa bolesne punkty. Jeden z nich to podjazd w Nowej Górze, którego już sam widok wzbudził dreszcze na plecach. Drugim był podjazd w Kochanowie, który zafundowałem sobie mając już ponad 70 km w nogach. Oba udało się przeżyć chociaż na mojej kolarce nie było to bezbolesne :)
Tak więc miałem dzisiaj wiosnę i zimę na przemian, a kwintescencją tej drugiej były zaspy śnieżne w Paczółtowicach przez, które musiałem się przebijać prowadząc rower. Krótki fragment drogi zawianej śniegiem z pól. Za to w Krakowie jak wróciłem już wiosna. Słoneczko, suche drogi, ciepełko. Jadąc bulwarami i czując przyjemne mrowienie w nogach turlikałem się spokojnie do domu.
Tego mi było trzeba 1