Coraz krótszy ten dzień. Z roboty udało się uciec o czasie. W domu obiad czekał. Tak wszystko niby sprawnie poszło, a pomimo tego jak wychodziłem na pole to już szarówka była. Na Salwator jeszcze bez lampki zajechałem ale już na podjazd pod ZOO wolałem włączyć by momentalnie się ściemniło.Przeleciałem przez lasek, zjechałem do kładki nad autostradą i jeszcze dokręciłem do Tyńca co by do 40-ki dobić bo standardowa pętle ma bodajże 36 km. Razem z ciemnością nadciągnął chłód, ale i tak jak na tą porę roku to trudno narzekać. Ponarzekać można jedynie na krakowskie powietrze. Jak koło Kolnej przejeżdżałem to z domów co stoją obok tak zajechało spalinami, że aż trudno oddychać było. Wbrew pozorom to na przedmieściach gorzej jest niż w centrum miast. Palą śmieciami w tych piecach chyba.


Pokaż trasę GPS

Takiej pogody jak dzisiaj nie można było nie wykorzystać. Wczoraj było MTB, dzisiaj poleciałem na szosę. Traskę zaplanowałem dosyć spontanicznie spodziewałem się niespodzianek w postaci terenowych odcinków, które jednak miałem zamiar w jakiś sposób omijać. Początek poszedł spoko, szybko dojechałem pagórkowatymi drogami do Gdowa skąd skierowałem się na Łapanów. Pokonałem fajny podjazd i zjechałem do Łapanowa. Potem skręciłem w lewo i przejechałem przez Cichawkę. Ta wieś leży na uboczu i wygląda jak wymarła. Dodając do tego specyficzne położenie w głębokiej i ostro wciętej dolinie sprawiającej, że słońca ma utrudniony dostęp to jest tu trochę depresyjna atmosfera.

Wieś nie jest jednak duża, kilkadziesiąt domów i zaczyna się soczysty podjazd. Im bardziej w górę tym stromiej. Na górze droga zwęża się i za którym zakrętem asfalt ustępuje miejsca szutrowej nawierzchni. Wjeżdżam w las i tam droga w zasadzie się kończy. Mam dylemat, nie za bardzo chce mi się wracać, a nie wiem też jak długi może być ten terenowy odcinek. Zaryzykuję !

Pomalutku turlikam się na tych cienkich oponkach, przynajmniej tyle, że jest delikatnie w dół. Nawierzchnia typowa pod rower MTB. Na Edge widzę, że za jakieś 500 metrów trasa skręca w lewo pod kątem 90 stopni. Miałem nosa, pojawiają się betonowe płyty, potem kiepski asfalt. Teraz już aż do Łapczycy obywa się bez podobnych przygód chociaż raz jestem zmuszony zmienić trasę.

W Łapczycy kawałek jadę główną drogą w stronę Bochni. Muszę się jakoś przebić do Puszczy Niepołomickiej, a nie chce mi się lecieć aż na Proszówki. Przed Bochnią odbijam w lewo i znów wpadam na terenowy odcinek. Tym razem jest stromiej i bardzo ślisko, kilka razy muszę zejść z roweru. Liczę na to, że na dole jest jakaś normalna droga. Widzę niedaleko domy, jakiś dojazd muszą mieć. Góry już zostały za mną, po płaskim nawet bez asfaltu jakoś poradzę.

Faktycznie na dole wjeżdżam na drogę. Teraz już płasko szybko poruszam się do przodu. Kładką pokonuję Rabę i jeszcze tylko zostaje mi jedna przeszkoda do pokonania. Musze jakoś przejechać na drugą stronę autostrady. Jest wiadukt ale akurat kładą asfalt, na szczęście jest dobrze oznakowany objazd. Po drugiej stronie mam już wygodną, asfaltową drogę przez Puszczę Niepołomicką.

Szybko dojeżdżam do Żubrostrady i znajomą mi znakomicie trasą przez Wole Batorską i Niepołomice docieram do domu. Było trochę przygód, trasa fajna, muszę posiedzieć nad mapą, gdyby udało się wyeliminować te terenowe kawałki to wyjdzie z tego rewelacyjna trasa treningowa. Na początek rozjazd po pagórkach, w środkowej części trasy można robić siłę i interwałki na solidnych podjazdach. No i na koniec zjazd do domu po płaskim. Drogi prawie, że puste, dobrej jakości. Naprawdę fajnie wyszło.


Pokaż trasę GPS

Wypad do Ojcowa i w dolinki. Towarzystwo nawet się ruszyło, spod smoka wyjechała grupa w składzie Furman, Buli, Pocio, Axi, PePe, Szbiker, Schweapes. W Ojcowie dołączył się Erni z kumplami, a ubył Pocio. Potem jeszcze Buli pojechał swoimi ścieżkami, Erni z kumplami też się odłączyli a my przed Będkowską i Bolechowicką dawaliśmy do Krakowa. Pogoda super, w terenie nawet nie jest źle. Ślisko jedynie co mogłem odczuć na zjeździe. Puściłem się szybciej w dół i w jakimś momencie przednie koło chyba wpadło w jakąś muldę..no i wysypałem dosyć solidnie ale akurat miałem szczęście bo teren był miękki i obeszło się bez strat.
Pokaż trasę GPS

J.w.

Nie ma co pisać za bardzo. Zimno, mokro i wieje ale jeszcze nie ma tragedii. Da się jeździć i w sumie jak by nie lało to może nawet przyjemne by to było :)

Pokaż trasę GPS

Jazda do Niepołomic. Trochę, a może nawet więcej niż trochę zawiewało dzisiaj. Katriny czy Sandy to nie było ale poczułem mrowienie w łydach gdy miejscami trzeba było mocno przepychać. Pogoda do jazdy optymalna, może ciut chłodno ale poza tym ok. Kilkuminutowy deszczyk nawet porządnie mnie nie zmoczył :)

Wypad do Ojcowa zgodnie z propozycją Lesława. Miała być Pieskowa Skała ale jakoś nie bardzo nam się już chciało. Jechał Lesław, Pocio, ja i MagdaP. Tempo totalny lajt, prawdziwa wycieczka wyszła.



Pokaż trasę GPS

Więc tak. Uzbierało się trochę luda, nie wszystkich za bardzo kojarzyłem więc mogą się meldować

Spod Smoka wyjechaliśmy w czwórkę, pod Jubilatem zaczekaliśmy na spóźnionego pocia i już w pięciu polecieliśmy na Kryspinów. Tam dołączyli przypadkowo spotkanie Erni z kumplem, a w Zabierzowie jeszcze Sławek na góralu na slikach. Tempo szło może nie rzeźnickie ale dosyć mocne, często rwane przez czekanie na spóźnialskich.

Gdzieś w okolicy Wierzchowic zaginął pocio, niby umówiliśmy się przez telefon, że stykniemy sie ponownie w Ojcowie ale jednak już tego dnia nasze drogi się nie zbiegły i ubył nam jeden gość z peletonu. W międzyczasie spotkaliśmy bikeholikową wycieczkę w składzie Szamam, Buli, Królik, Waldek. Chwilę pogadaliśmy i z Murowni zjechaliśmy po kostce do Ojcowa.

Tutaj odłączył się Erni z kumplem i już w piątkę dawaliśmy na Pieskową. Coraz więc kłopotów z utrzymaniem koła miał Sławek, podczas gdy my chwilę zatrzymaliśmy się pod sklepem on pojechał do przodu co by nadrobić ale już nie zobaczyliśmy się tego dnia. W czwórkę podkręciliśmy trochę tempo i już całkiem sprawnie zaczęliśmy pokonywać kolejne kilometry.

Wylecieliśmy na główną drogę do Wolbromia ale nie dojechaliśmy tam bo Marcinowi zaczęło się spieszyć , a nasz kolega jadący pierwszy raz kolarce też zaczął mieć problemy z utrzymaniem koła. Jakoś bokami doturlikaliśmy się do drogi na Iwanowice i przez Laski Dworskie (fajna nazwa) tam właśnie dotarliśmy.

W Iwanowicach skręt na Krasieniec, Marcin odjeżdża bo już czas go pili a my już bardzo powoli toczymy się do Krakowa. Jeszcze objadamy się jabłkami w przydrożnym sadzie i docieramy do Krakowa.

Wyjazd bardzo udany, pogoda rewelacja, warto napisać, że z okolic Wolbromia widzieliśmy i to bardzo wyraźnie Tatry. Takie coś chyba zdarza się pewnie kilka razy w roku lub może nawet rzadziej. Tempo było dosyć rwane, często czekaliśmy na innych ale mi to nawet pasowało bo moja obecna forma nie pozwalała chyba na więcej.

Pokaż trasę GPS#

Shit..zamiast jechać z samego rana na rower, kiedy słońce ładnie świeciło ja musiałem robić za hydraulika. W sumie ta uszczelka w baterii 17 lat wytrzymała to nie można mieć do niej pretensji. No ale dlaczego akurat teraz?

Zanim się ze wszystkim uporałem było już południe, trzeba było młodemu obiad zrobić i tak zeszło aż do 14. Pogoda trochę się skiepściła ale źle nie było więc czym prędzej postanowiłem nadrobić stracony czas. Poleciałem w kierunku Niepołomic ale tym razem gdy dojechałem do Szarowa nie skręciłem na Niepołomice tylko odbiłem w prawo na Łysokanie. Przeciąłem szosę tarnowską i bokami przebiłem się do Bodzanowa gdzie znów przejechałem główną drogę i w szybko zapadającej ciemności zasuwałem do domu. Ostatnie kilka km zaczęło lekko padać ale już nawet na to nie zważałem.

Pokaż trasę GPS

Wbrew prognozom rano pogoda zachęcała do wyjścia na rower. No ale zeszło, zanim się zwlokłem z wyrka, zrobiłem jakieś śniadanie i wskoczyłem w rowerowe ciuchy to niebo zrobiło się jakieś ...nieteges...znaczy się ponure. No ale jak już siadłem na rower to przecież nie będę się wracał. Jakieś dalekie trasy w takich okolicznościach nie wchodziły w rachubę, poleciałem więc na Niepołomice.

Już po kilku minutach na wyświetlaczu Garmina dostrzegłem pierwsze krople deszczu. Potem było co raz gorzej. Zatrzymałem się na chwilę i rozejrzałem wokoło oceniając sytuację. Gdzieniegdzie prześwitujące zza chmur słońce dawało nadzieję, że nie będą to opady ciągłe. W Węgrzcach już pucowało całkiem solidnie i nawet przez chwilę myślałem co by się ewakuować. Przejechałem jednak i kolejna okazja na odbicie z zaplanowanej trasy pojawiła się w Staniątkach. Z tej też nie skorzystałem chociaż już czułem solidny dyskomfort cieplny gdy mokre ubranie przestawało spełniać swoje funkcje.

Rozgrzałem się na podjeździe w Gruszkach, a przejeżdżając nad autostradą w Szarowie mogłem obserwować chyba kilkukilometrowy korek aut czekających na wyjazd w kierunku Tarnowa. Wiele razy stałem w tym miejscu w korku ale takiego długiego chyba jeszcze nie przeżyłem.

Od Szarowa zaczęło się robić lepiej. Deszcz powoli zanikał, ciuchy szybko wysychały w końcu zaczęło się fajnie jechać. Jak podjechałem pod dom to nawet słońce wyjrzało i zrobiło się naprawdę sympatycznie.