Coś tego roku nie mam szczęscia do maratonów. Drugi start i drugi raz problemy ze sprzętem. Ot tak zwyczajnie pół godziny przed startem postanowiłem dobić trochę powietrza do amorka. I zonk !! Coś zawór ześwirował i zaczął puszczać powietrze. Zamiast dobić pary to pozbyłem się jej prawie całkowicie. Zaczęło się gorączkowe poszukiwanie pomocy. Szukałem nakrętki na wentyl samochodowy, która ma taki "dzyndzek" pozwalający dokręcić zawór. Mała rzecz lecz nie do znalezienia w tym miejscu i w tym czasie. Skończyło się tak, że pokombinowałem z ciśnieniemi w obu komorach i jakoś ustawiłem taki poziom, że wydawało się iż amorek trzyma powietrze.

Do staru kilka minut gdy ustawiam się w tłumie bikerów.
Start ! Kawałek asfaltem i już zaczyna się szuter. Już kilkanaście metrów jazdy i czuję, że nie jest dobrze. Wobec tego włączam blokadę, amorek zamienia się w szywny widelec i w taki właśnie sposób pokonuję cały maraton. Bolało ! Bolały plecy, bolały ramiona, bolały nadgarstki. Chyba pierwszy maraton, na którym modliłem się o podjazdy. Bo te były moją najmocniejszą stroną dzisiaj. Raz, że szłym mi bardzo dobrze, dwa, że właśnie tam nadrabiałem najwięcej. Oprócz dyskomfortu sztywnego przodu bałem się zwyczajnie o sprzęt gdyż jazda po kamerdolcach na włączonej blokadzie nie jest zdrowa dla amorka.

Zająłem 62 miejsce OPEN ze stratą godziny do zwycięzcy. Nie ma co szacować, ile straciłem przez sprzęt czy ile bym mógł zyskać jadąc na sprawnym telskopie. Liczy się to, że pojechałem dobrze. Czułem, że noga ładnie podaje gdy na podjeździe na Śnieżnik pomału lecz systematycznie wyprzedzałem kolejnych rywali.
Dużo radości dawało łykanie konkurentów na zjazdach pomoimo mojego ograniczenia. Poczułem kilka raz wiatr pod kaskiem i dałem się ponieść manii prędkości. Ogromna frajda na krótkich odcinkach technicznych zjazdów gdy moje Pythony przelatywały ponad śliskimi kamieniami i korzeniami, gdy oczy wypatrywały opymalnego toru jazdy, a balans ciałem pozwalał zachować kontolę na rowerem.
Ogromna radaość gdy po takich fragmentach trasy konkurenci siędzący mi na kole rozpływali się w nicości i ginęli w odmętach przeszłości, a z przodu wyłaniali się kolejni mobilizując do walki. Udało się dojechać do mety bez przygód, bez kryzysu, bez skurczów.

Dzisiaj gdy piszę ten tekst jestem już po przeglądzie amorka. Pluję sobie teraz w brodę bo faktycznie zawór był bardzo poluzowany i wystarczyło dokręcić go lekko żeby wszystko zaczęło hulać. Było - minęło. Czekam teraz na chwilę gdy będę mógł stanąć na linii startu z pełni sprawnym sprzętem i ten nie zacznie świrować podczas jazdy. W sumie to sam nie wiem czy te atrakcje jakie miałem były spowodowane moim niedbalstwem, niedopatrzeniem czy po prostu zbiegiem okoliczności. Szprycha pękła ..bo miała prawo. Amorek odebrałem wiosną od Kalego i działał bez problemów aż do wczoraj.
Nic - biorę się jutro za rower i przyglądnę się dobrze co mu tam jeszcze może się zdarzyć. Na pewno trzeba zmienić okablowanie bo przerzutki trochę drętwo pracują, zwłascza ta przednia znów dała o sobie znać.

Oby w Krośnie poszło już tak jak powinno.

Przejażdża bulwarami. Nawet kolarskich ciuchów nie ubierałem. W sumie przyjemnie tak się wlec pomalutku i cieszyć jazdą rowerem.

Miał być tlenik ale chyba bardziej rege z tego wyszło. W każdym razie nie forsowałem dzisiaj tempa, a jutro jeszcze krócej i jeszcze bardziej lajciarsko będzie.
Jechałem na wyścigówce. Musiałem mu niestety tranplantację zrobić i wszczepić rezerwowe koło bo XTR-ek niestety został w serwisie i wygląda, że poleży sobie tam chwilę. Szprych niet ! Cza zamawiać :(
No ale nie ma co rozpaczać, kółko na LX-ie całkiem dobrze się kręcu, a te 200 czy 300 gram więcej jakoś przeżyję.

Zacznę od złych wieści. Jak zwykle kilka dni przed maratonem wyciągnąłem rower startowy aby go przetestować w Lasku. W Przemyślu miałem przygody więc tym bardziej należało to zrobić. Fajnie się jeździło aż do czasu gdy na zjeździe spod ZOO usłyszałem głośny brzdęk... poleciała szprycha w tylnim kole. W sumie to nie wiem czy to zmęczenie materiału czy jakaś gałąź wpadła w koło. Po wczorajszej burzy sporo tego leżało na drodze. Trochę kiszka bo do maratonu 3 dni, a z częściami do kół XTR nie jest kolorowo. Nic zobaczy się, podjadę jutro do Tomka w Pogotowiu Rowerowym, może coś wymyśli.

Lepsza wiadomość to taka, że udało się pobić rekord życiowy pod ZOO. Pewnie zasługa startowego roweru. No ale tak czy tak wyjechałem w czasie 6.06 czyli poprawiłem rekord sprzed 2 lat o 14 sekund. Cieszy tym bardziej, że raczej kiepskie warunki dzisiaj były do bicia rekordów i nie nastawiałem się na taki czas. Gdybym miał stoper włączony to być może udało by mi się urwać jeszcze te 6 sekund i w końcu zejść poniżej 6 minut. W sumie zrobiłem dzisiaj 5 podjazdów i tym samym zakończyłem już mocne treningi na ten tydzień. Jutrzejszy czas przeznaczam na naprawę koła (oby coś z tego wyszło) i do końca tygodnia już raczej tylko regeneracja. Oby w Międzygórzu noga podawała.

Gdy byłem mały to nasze mamy nie bały się takiego deszczu. Co najwyżej żartowały, że po takim majowym deszczyku szybciej urośniemy. Dzisiaj mamy mówię do swoich dzieci - nie biegaj bo się spocisz :)
Ja dzisiaj najpierw się spociłem, a potem dostałem solidną dawkę deszczu. Dodatkowe centymetry raczej mi nie grożą, co najwyżej katar.

Dolało mi zdrowo. Burza konkretna się rozpętała nad Laskiem Wolskim, że aż dygora miałem i bałem się wracać przez Sikornik. Pioruny waliły wokoło
i zrobiło się prawie całkiem ciemno. Jakoś dotarłem do domu ale nie można tego treningu uznać za udany. Z drugiej strony jazda w takich warunkach ma w sobie coś magicznego :)

Kilka podkrakowskich podjazdów szosowych pojechanych w mocnym tempie razem z Axim.
W tym roku lepiej mi ta trasa wychodzi i duże lepiej czuję się na takich podjazdach. Zwłaszczy tych długich gdzie można złapać właściwy rytm i utrzymać go przez dłuższy czas.

Extra wypad w góry. Uzbierał się nas prawie peleton, około 12 osób się wybrało. Nie miałem komputera pokładowego więc dzisiejsze dane tylko orientacyjne.
W końcu to tylko wycieczka była.
Trochę się poobijałem na zjeździe z Jałowca gdy przeleciałem nad kierownicą i spadłem na kamole. Przez chwilę bałem się nawet, że połamałem gnaty ale na sczęście jakoś się wylizałem z tego. Dzisiaj paluch spuchnięty i nie mogę zginać za bardzo ręki w łokciu ale jakoś sobie radzę. Jałowiec zwiedzałem już "enty" raz, byłem tam na rowerze, byłem pieszo, nawet maraton jechałem po trasie wiodącej przez ten szczyt. Bardzo ładna górka.
Pozdrowienia dla całego dzisiejszego towarzystwa, z którym miałem okazję jechać.

Oj nie chciało mi się dzisiaj. Już w domu słyszałem jęczenie wiatru. Odprowadziłem młodego do szkoły i wracając zastanawiałem się jak tu się ubrać. No bo ciepło raczej nie było, a jak zawiało to brr...
Jakoś w końcu się wygramoliłem i poleciałem do Lasku. Wzdłuż bulwarów wiało tak że czasami mnie zatrzymywało. Zrobiłem sobie 7 podjazdów pod ZOO. Oczywiście w takich waraunkach bicie rekordów nie wchodziło w rachubę i zrobiłem sobie trening siłowy.
Muszę się przyznać, że zryty już jestem po ostatnich treningach. Nie podawała dzisiaj noga za bardzo ale tragedii też nie było. Jutro plaża, a w sobotę wypad w góry - na wycieczkę :)
Jak ktoś chętny to zapraszam - WWW.ROWEROWANIE.PL

Wiało okrutnie dzisiaj. Zrobiłem traskę Kraków-Zabierzów-Zelków-Ojców-Iwanowice-Krasieniec-Kraków. Bez szaleństw ale na niektórych podjazdach było ciężkawo. Kilka razy przyjąłem taki podmuch, że mało nie spadłem do rowu :)
W Ojcowie extra jest !

XC w Lesie Wolskim. Trening nastawiony na siłę. Dużo podjazdów atakowanych na dosyć twardych biegach. Nawet dobrze mi się jeździ, nie powiem, znane od lat podjazdy jakoś złagodniały. Dobrze się ten miesiąc zaczyna, oby tak dalej.